Νέες Τεχνολογίες

'Εδώ παρουσιάζονται κάποιες από τις τέχνολογίες που εισήχθησαν στο σύμπαν του Star Trek, οι οποίες ταυτόχρονα είναι και από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τεχνολογικά επιτεύματα στην ιστορία της Επιστημονικής Φαντασίας.

 

1.Διακτινισμός

"Beam me up, Scotty!”... Και ποιος δεν έχει ακούσει αυτές τις λέξεις! Ο Μεταφορέας είναι αδιαμφισβήτητα το δημοφιλέστερο τεχνολογικό επίτευγμα σε όλη την ιστορία της επιστημονικής φαντασίας. Ο διακτινισμός (beaming), που επιτυγχάνεται μέσω του μεταφορέα, είναι σαν έννοια γνωστός και οικείος σε οποιονδήποτε, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν έχουν καν ιδέα τι είναι το Σταρ Τρεκ. Μεσω του μεταφορέα μπορούν να τηλεμεταφερθούν άνθρωποι, αλλά και οποιοδήποτε υλικό σώμα από ένα απλό σωματίδιο, μέχρι μικρά πλοιάροια.

 Η διαδικασία του διακτινισμού είναι αρκετά πολύπλοκη και περιλαμβάνει πολλά στάδια και πολλές διεργασίες. Χονδρικά, περιλαμβάνει τρία βασικά 'βήματα': αποϋλοποίηση (de-materialisation) – μεταφορά (transportation) – υλοποίηση (materialisation). Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της υπερθέρμανσης του διακτινιζόμενου σώματος, το οποίο αφού έχει 'σκαναριστεί' πλήρως, 'διαλύεται' μέσω αυτής στα σωματίδια που το αποτελούν. Τα σωματίδια έπειτα μετατρέπονται σε μια δέσμη ενέργειας και πληροφορίας, τη λεγόμενη ροή ύλης (matter stream), η οποία αποθηκεύεται προσωρινά στον προσωρινή αποθήκη μνήμης προτύπων (pattern buffer). Η ροή ύλης από εκεί μεταφέρεται με την ταχύτητα του φωτός στο σημείο που ορίζεται, όπου και το σώμα παίρνει πάλι την αρχική του μορφή. Το πρόβλημα του προσδιορισμού ταυτόχρονα της θέσης και της ταχύτητας των υποατομικών σωματιδίων αντιμετωπίζεται από τους Αντισταθμιστές Χάιζενμπεργκ (Heisenberg Compensators), ένα καταλυτικό μέρος της τεχνολογίας των μεταφορέων.

 

 

 

2.Κρύσταλλοι διλίθιου/Κινητήρας αντιύλης

Βασική πηγή ενέργειας των διαστημοπλοίων της σειράς υποτίθεται ότι είναι η αντιύλη. Οι λεπτομέρειες της αντίδρασης, όπως περιγράφονται στο Star Trek: The Next Generation Technical Manual, αφορούν την αντίδραση μεταξύ ύλης και αντιύλης, με πλεόνασμα ύλης, το οποίο μετατρέπεται σε πλάσμα από την εκλυόμενη ενέργεια και μεταφέρεται μέσω ειδικών αγωγών στα "warp nacelles", επιτρέποντας ταχύτητες μεγαλύτερες αυτής του φωτός. Η διαχείριση της αντίδρασης γίνεται με τη χρήση κρυστάλλων διλίθιου ({Dt}), οι οποίοι, σύμφωνα με την "επιστήμη" της σειράς, έχουν την ιδιότητα να ελέγχουν την αντίδραση. Το πεδίο στρέβλωσης (warp field), το οποίο στρεβλώνει κατάλληλα το χώρο, παράγεται από τα ατρακτίδια κινητήρα στρέβλωσης (warp nacelles), που συνήθως είναι δύο στα περισσότερα αστρόπλοια) μέσω εκκένωσης ύλης και αντιύλης, για την οποία απαραίτητοι είναι και οι κρύσταλλοι διλιθίου. Το διλίθιο (dilithium) είναι φανταστικό στοιχείο, αν και υπάρχει και στην πραγματικότητα μόριο με την ονομασία αυτή. Η όλη αντίδραση που απαιτείται για τη δημιουργία των πεδίων στρέβλωσης γίνεται στον πυρήνα στρέβλωσης/δίνης (warp core).

Οι κινητήρες επέτρεπαν τα διαστρικά ταξίδια αφού τα αστρόπλοια έφταναν σε ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός

 

 

3.Ασπίδες πεδίου και Όπλα ακτίνων (ακτινοβόλα)